Ας ακολουθήσουμε το ταξίδι της τροφής μέσα από το πεπτικό μας σύστημα και ας θαυμάσουμε για άλλη μια φορά τον ανθρώπινο οργανισμό μας.Το πεπτικό σύστημα στον ενήλικα φτάνει περίπου τα εννέα μέτρα και περιλαμβάνει τον πεπτικό σωλήνα και τους αδένες. Ο πεπτικός σωλήνας αποτελείται από το στόμα, τον φάρυγγα, τον οισοφάγο, το στομάχι, το λεπτό και το παχύ έντερο. Οι αδένες που επικοινωνούν με τον πεπτικό σωλήνα είναι οι σιελογόνοι, το συκώτι και το πάγκρεας.Η πέψη είναι η διάσπαση των τροφών και συγκεκριμένα των οργανικών συστατικών των τροφών σε μικρότερα και απλούστερα κομμάτια που χρησιμοποιούνται από τον ανθρώπινο οργανισμό για παραγωγή ενέργειας και για την ομαλή λειτουργία του.Η πέψη αρχίζει στο στόμα. Καθώς μασιέται η τροφή ανακατεύεται με το σάλιο το οποίο περιέχει το ένζυμο αμυλάση που διασπά το άμυλο και το γλυκογόνο των τροφών σε απλά σάκχαρα. Επίσης η πέψη των λιπών ξεκινά με την έκκριση του ενζύμου, λιπάση, που βρίσκεται στους αδένες κάτω από τη γλώσσα αλλά συντελείται ουσιαστικά στο λεπτό έντερο. Η γεύση της τροφής μπορεί να ενεργοποιήσει το στομάχι για να παράγει οξύ, μια διαδικασία που ονομάζεται κεφαλική φάση πέψης. Επομένως, το στομάχι αρχίζει να ανταποκρίνεται στην τροφή ακόμη και πριν αυτή φύγει από το στόμα.Στη συνέχεια η τροφή περνά από τον φάρυγγα στον οισοφάγο και από εκεί φτάνει στο στομάχι που έχει μήκος 25 εκ. και αποτελεί το φαρδύτερο τμήμα του γαστρεντερικού συστήματος. Εκεί η τροφή ανακατεύεται με το γαστρικό υγρό που περιέχει υδροχλωρικό οξύ και το ένζυμο πεψίνη. Η πεψίνη διασπά τις πρωτεΐνες σε πεπτίδια και το υδροχλωρικό οξύ έχει σκοπό να ρυθμίζει το pH. Έτσι από την μια διασπάται το άμυλο με τη βοήθεια της αμυλάσης και από την άλλη οι πρωτεΐνες σε πεπτίδια με τη δράση της πεπτίνης. Το λίπος στο στομάχι δεν πέπτεται, αλλά υπάρχει με την μορφή λιποσταγόνων. Στο στομάχι επίσης γίνεται η καταστροφή μεγάλου αριθμού μικροβίων που εισήλθαν στον οργανισμό μέσω της τροφής ή του νερού ή σχηματίστηκαν μέσα στον οργανισμό κατά την πέψη. Ολόκληρη η συμμετοχή του στομαχιού στην πέψη ονομάζεται γαστρική φάση της πέψης.Έπειτα η τροφή περνάει στο λεπτό έντερο. Εκεί γίνεται και το μεγαλύτερο μέρος της πέψης και η απορρόφηση της τροφής. Η τροφή δηλαδή μέσα από την πύλη του πυλωρού φτάνει στο δωδεκαδάκτυλο μήκους 25-28 εκατοστά και βρίσκεται πια στην αρχή του λεπτού εντέρου. Το λεπτό έντερο διαθέτει εσωτερικές πτυχές, που ονομάζονται, λάχνες και μικρολάχνες, για να αυξάνουν την περιοχή της επιφάνειάς του και να ενισχύουν την ικανότητά του να απορροφά τις θρεπτικές ουσίες.Στο αρχικό τμήμα του λεπτού εντέρου διοχετεύονται τα παγκρεατικά υγρά (από το πάγκρεας) και η χολή (από το συκώτι). Το παγκρεατικό υγρό περιέχει ένζυμα για την τελική απορρόφηση των συστατικών των τροφών και αυτά είναι η θρυψίνη, χυμοθρυψίνη και καρβοξυπεπτιδάδση (για διάσπαση των πρωτεϊνών), λιπάση (για διάσπαση του λίπους σε λιπαρά οξέα και μονογλυκερίδια), αμυλάση (για διάσπαση των υδατανθράκων) και ριβονουκλεάση και δεοξυριβονουκλεάση (για διάσπαση των νουκλεϊνικών οξέων). Η χολή έχει ως στόχο τα λίπη. Συντελεί στη γαλακτοματοποίηση των λιποσταγόνων που έρχονται στο λεπτό έντερο από το στομάχι. Όταν διαλυθούν θα μπορέσουν μετά να επιδράσουν πάνω τους τα παγκρεατικά ένζυμα.Έτσι τα προϊόντα της πέψης (αμινοξέα, μονοσακχαρίτες, λιπαρά οξέα και μονογλυκερίδια) απορροφώνται μαζί με τις βιταμίνες, το νερό και τα μεταλλικά άλατα από το τοίχωμα του λεπτού εντέρου και το ταξίδι αυτό μέσα στο έντερο συνεχίζεται για άλλες 4-8 ώρες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε μόνο ότι η βιταμίνη Β12 για να απορροφηθεί από το λεπτό έντερο πρέπει πρώτα να συνδεθεί με μία πρωτεΐνη που εκκρίνεται από το στομάχι (ενδογενής παράγοντας). Ο ειλεός είναι το τελικό τμήμα του λεπτού εντέρου. Αν και οι περισσότερες θρεπτικές ουσίες απορροφώνται στο δωδεκαδάχτυλο και τη νήστιδα, δηλαδή στα πρώτα δύο τμήματα του λεπτού εντέρου, ο ειλεός είναι το μέρος όπου η βιταμίνη B12 απορροφάται επιλεκτικά μέσα στο σώμα.Αφού έχει γίνει ο διαχωρισμός των χρήσιμων θρεπτικών συστατικών, τα υπόλοιπα συστατικά που ο οργανισμός δεν μπορεί να χωνέψει δηλαδή τα υπολείμματα της τροφής, μετά το λεπτό έντερο περνάνε στο παχύ έντερο.Αποτελούνται κυρίως από νερό, άλατα και άπεπτες φυτικές ίνες (για παράδειγμα κυτταρίνη διότι ο οργανισμός του ανθρώπου δεν περιέχει το ένζυμο κυτταρινάση για να την μεταβολίσει). Βακτήρια που υπάρχουν στο έντερο προκαλούν τη ζύμωση της. Όταν έχει την ιδιότητα να απορροφά νερό λέγεται διαλυτή αλλιώς αδιάλυτη.Στο παχύ έντερο η παραμονή των συστατικών κρατάει γύρω στις δέκα με δώδεκα ώρες μέχρι την απομάκρυνση τους. Τα στερεοποιημένα πια υπολείμματα φτάνουν στο ακραίο τμήμα του παχέος εντέρου που λέγεται λύκηθος και από εκεί ακολουθεί η αφόδευση.
Για να λειτουργεί σωστά το πεπτικό μας σύστημα πρέπει καθ' όλη την πορεία της τροφής από την στιγμή που λαμβάνεται από το στόμα μέχρι την απορρόφηση της από το λεπτό έντερο και την απομάκρυνση των άχρηστων ουσιών από το παχύ έντερο να γίνεται ομαλά.
Ο οργανισμός μας για τη σωστή λειτουργία του πεπτικού συστήματος διαθέτει ένα σύνολο από μικροοργανισμούς που υπάρχουν κυρίως στην εντερική χλωρίδα και λέγονται προβιοτικά. Yπάρχουν δύο κατηγορίες προβιοτικών, το γένος Bifidobacterium και το γένος Lactobacillus. Τα τρόφιμα που έχουν υποστεί ζύμωση, όπως για παράδειγμα τα γαλακτοκομικά προϊόντα ( το γιαούρτι, kefir, το ξινόγαλα) περιέχουν προβιοτικά κυρίως οξυγαλακτικά βακτήρια. Ολοένα και περισσότερο στις μέρες μας αυξάνεται ο αριθμός των προϊόντων που περιέχουν μεγάλο αριθμό ζωντανών μικροβίων.
Η διαφορά των πρεβιοτικών σε σχέση με τα προβιοτικά είναι ότι πρεβιοτικά δεν περιέχουν τους ίδιους τους μικροοργανισμούς, αλλά συστατικά τα οποία ουσιαστικά τρέφουν και βοηθούν την ανάπτυξη και διατήρηση των προβιοτικών, δηλαδή ενισχύουν τη δράση τους. Τέτοια συστατικά είναι για παράδειγμα οι φρουκτο-ολιγοσακχαρίτες και οι ινουλίνες.
Τα πλέον γνωστά πρεβιοτικά γαλακτοκομικά προϊόντα είναι γιαούρτια και ρευστά όξινα γάλατα.
Προσοχή: Όλα τα παραπάνω συμπληρώματα θα πρέπει να τα παίρνουμε αφού φυσικά συμβουλευτούμε το γιατρό μας.