Νευρική ανορεξία-ένα φαινόμενο της εποχής μας

Η νευρική ανορεξία χαρακτηρίζεται από την  μειωμένη πρόσληψη τροφής για λόγους κυρίως εμφάνισης και εμμονής κάποιου ατόμου να μοιάσει με κάποιο ΄πρότυπο  ομορφιάς΄ και γι αυτό αφορά κυρίως κορίτσια στην αρχή της εφηβείας τους.

Δεν είναι απλά ένα πρόβλημα διατροφικό.

Είναι μια ψυχογενής ασθένεια η οποία αν δεν διαγνωστεί έγκαιρα μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στο θάνατο.

Ο προβληματισμός και η ανησυχία της οικογένειας ξεκινά όταν το άτομο δεν θέλει να φάει όλο το φαγητό του ή όταν κάνει καθημερινά εξαντλητική γυμναστική ή όταν αποκλείει ‘απαγορευμένες’ για τον οργανισμό του τροφές.

Σε αυτές τις περιπτώσεις απαραίτητες είναι οι υγιεινές συμβουλές διατροφής και η ψυχολογική υποστήριξη τόσο από το  οικογενειακό περιβάλλον όσο και από τον κοινωνικό περίγυρο.Το πρόβλημα γίνεται σοβαρό όταν η ελάττωση της τροφής φτάνει σε σημείο πείνας και ο οργανισμός αρχίζει να στερείται θρεπτικά συστατικά.

Η μειωμένη πρόσληψη τροφής  και η αφυδάτωση του οργανισμού οδηγούν σταδιακά σε δυσλειτουργία των οργάνων του σώματος, όπως τα νεφρά. Η μειωμένη πρόσληψη ιχνοστοιχείων και συγκεκριμένα ψευδαργύρου οδηγεί σε μειωμένο αίσθημα της γεύσης, της όσφρησης, ακόμα και της όρεξης. Επίσης το στρες, η κατάθλιψη και γενικά η άσχημη ψυχολογική κατάσταση, επιτείνουν την αυξημένη αποβολή ιχνοστοιχείων από τον οργανισμό. Αποτέλεσμα αυτών είναι η περαιτέρω ελάττωση της επιθυμίας για φαγητό. Δηλαδή μετά φτάνει το άτομο όχι μόνο να μη θέλει να φάει αλλά και να μην μπορεί.. Οδηγείται ο οργανισμός σε βιοχημική ανισορροπία και κυρίως ανισορροπία στη χημεία του εγκεφάλου.

Η ψυχική μας κατάσταση, η συμπεριφορά μας, η αντίδρασή μας σε οτιδήποτε μας συμβαίνει, θετικό ή αρνητικό, επηρεάζεται από την ομαλή παραγωγή χημικών ουσιών στον εγκέφαλό μας που λέγονται νευροδιαβιβαστές.

Αυτές οι χημικές ουσίες επηρεάζουν σημαντικά και την όρεξη για τροφή.Τέτοιες ουσίες είναι για παράδειγμα η σεροτονίνη που ελαττώνει την όρεξη.

Όταν δεν τρεφόμαστε σωστά τότε μπαίνουν σε λειτουργία μηχανισμοί του οργανισμού μας που μας κάνουν να τρώμε υπερβολικά μεγάλες ποσότητες φαγητού αλλά έπειτα από τύψεις να ξαναπέφτουμε σε εξαντλητικές δίαιτες.

Γι αυτό και σε όσους πάσχουν από νευρική ανορεξία χρειάζεται πολύ δύναμη και θέληση και φυσικά ιατρική και οικογενειακή βοήθεια για να αρχίσει σιγά-σιγά ξανά η πρόσληψη τροφής.

Η θεραπεία είναι πολύ δύσκολη και μπορεί να διαρκέσει πολλά χρόνια και γι αυτό η πρόληψη και στην περίπτωση της είναι πολύ σημαντική.

Μόλις το οικογενειακό περιβάλλον διαπιστώσει κάποια πρώτα  ‘’σημάδια’’ αποφυγής της τροφής ή σημαντική μείωση των μερίδων στο καθημερινό φαγητό, πρέπει αμέσως να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.

Τα άτομα που πάσχουν από νευρική ανορεξία ή  άλλης μορφής διατροφική διαταραχή δίνουν καθημερινά μάχη.

Οι ‘μαχόμενοι’ συγκρούονται μια με τον εσωτερικό τους κόσμο και μια με τον εξωτερικό, δηλαδή την εξωτερική τους εμφάνιση.

Η μάχη με τον εσωτερικό κόσμο είναι ο αγώνας για εξωτερίκευση των συναισθημάτων τους,  για επιβεβαίωση και αυτοπεποίθηση και από την άλλη με την εξωτερική τους εμφάνιση που παλεύουν να την ‘τελειοποιήσουν’.  Ο καθρέφτης για αυτούς έχει δύο πρόσωπα.

Όμως  η αληθινή ζωή μας διδάσκει να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας με τα προτερήματα και τα ελαττώματα του.